เมืองกินคน the Devil's Town part I

วันนี้เป็นวันศุกร์ หลังเลิกเรียนของมหาวิทยาลัยดัง เนื่องด้วยวันจันทร์เป็นวันหยุด เด็กๆจึงอาศัยวันหยุดยาว เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ พักผ่อนหยุดยาว บ้างก็ออกไปเที่ยวเดินห้างกัน บ้างก็ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดเช่นเดียวกับเรื่องราวของเด็กกลุ่มนี้ ซึ่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ปี 1 จนตอนนี้ก็ปี 3 แล้ว เด็กกลุ่มนี้เป็นเพื่อนกลุ่มใหญ่ถึง 8 คน ทั้ง 8 คน ตั้งใจที่จะพักผ่อนหยุดยาวที่ทะเล ในต่างจังหวัด

“แคททอรีน เก็บของเสร็จหรือยัง เดี๋ยวไปถึงห้องเต็มไม่มีที่พักนะ” เสียงของเมย์ เรียกแคททอรีนเพื่อนสาวของตน

“เออๆๆ เสร็จแล้ว คนอื่นมากันหมดแล้วหรอ” แคททอรีนตอบ

“มาหมดแล้ว เดี๋ยวระหว่างทาง ไปรับปีเตอร์อีก” เมย์รีบเร่ง

แคททอรีนและเมย์เดินลงมาจากหอขอตนภายในมหาวิทยาลัย เมื่อลงมาถึงก็รีบขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่ด้านหน้าของหอ

“ทำไมช้าอย่างนี้ละ เดี๋ยวไปถึงก็ดึกพอดี” เจสซี่เพื่อนสาวรีบต่อว่าแคททอรีน เมื่อเธอขึ้นไปบนรถ

“เอาน่าๆ เดี๋ยวชั้นขับรถเร็วขึ้นหน่อย แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว” เจสัน คนขับรถพูดขึ้น

รถเริ่มออกตัว ตอนนี้บนรถมี เจสัน เป็นคนขับรถ เจสซี่ นั่งอยู่ข้างคนขับ ส่วนที่เหลือคือแคททอรีน เมย์ ไดอะน่า แวน และคาลอส นั่งอยู่เบาะหลังลดหลั่นลงมาตามลำดับ รถเริ่มเคลื่อนตัวออกจากตัวมหาวิทยาลัย

Friday 20^th April 17.00 PM
---------------------------------------------------------------------------------------------

รถออกจากมหาวิทยาลัย มุ่งตรงไปยังบ้านของ ปีเตอร์ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก และเป็นทางผ่าน ที่ต้องไปขึ้นทางด่วน

“ไม่น่าเชื่อเลย นี่เป็นครั้งแรกเลยตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย ที่ได้ออกไปเที่ยวแบบนี้” ไดอะน่าพูด

“จริงๆต้องบอกว่า ที่เธอออกมาได้ เป็นเรื่องไม่น่าเชื่อมากกว่านะ” แวนเด็กหนุ่มที่ช่างพูดที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น

“อื้ม แล้วครั้งนี้ แม่เธอยอมให้ออกไปเที่ยวกับพวกเราหรอไง” เมย์ถาม

“ตอนแรกก็เกือบจะไม่หรอกนะ แต่ว่า เทอมที่แล้วฉันได้ เอ มา 6 ตัว แม่ฉันเลยยอมหนะ” ไดอะน่าตอบพร้อมยิ้มแสยะ

“แหม จะแม่คนเก่ง ทีหลังก็ทำให้ได้บ่อยๆนะ จะได้ไม่เป็นอุปสรรค เวลาจะออกไปเที่ยวไหน” เจสซี่รีบแซว

รถขับมาถึงหน้าบ้านปีเตอร์ซึ่ง ปีเตอร์ก็รอขึ้นรถอยู่พอดี

“ทำไมมากันช้าจัง” ปีเตอร์พูด

“ถามแคททอรีนกับเมย์เอาสิ แค่รอสองคนนี้ก็เป็นชั่วโมงได้ละ ไม่รู้ทำอะไรอยู่” เจสซี่รีบตอบแบบมพอใจ

“แหม ก็ทำเรื่องที่หอหนะ แล้วเตรียมของก็ยังไม่เสร็จด้วยเลยช้าอะ โทษที” เมย์ตอบ

จากนั้นทั้ง 8 คนก็มุ่งหน้าขึ้นทางด่วน เตรียมตัวไปเที่ยวทะเล ตามที่ฝันเอาไว้ โดยมีเจสันเป็นคนขับรถ ซึ่งเมื่อทุกคนคุยเล่นกันไปสักพัก ต่างก็นอนหลับพักผ่อนบนรถ รอเวลาที่จะไปถึง

18.27 PM

“เห้ ทุกคนตื่นหน่อย” เจสันปลุกทุกคน

“อืมมมม ถึงแล้วหรอ ทำไมเร็วจัง” เมย์พูดด้วยเสียงสลึมสลือ

“ป่าวๆ อยู่ๆรถมันก็ดับหนะ นี่ก็เกือบทุ่มแล้ว สตาร์ทมานานแล้วนะ ไม่ติดเอาไงดี” เจสันพูด

“แล้วรถอาการเป็นไงอะ เดี๋ยวพวกชั้นลงไปช่วยเข็นให้” ปีเตอร์พูด

จากนั้น ทุกคนก็ลงจากรถ ลงไปเข็น โดยปีเตอร์คอยสตาร์ท แต่ไม่ว่าจะสตาร์ทเท่าไหร่ ก็สตาร์ทไม่ติด

“โอ้ย จบกันวันหยุดยาว แล้วนี่เราต้องทำไงเนี่ย” เจสซี่เริ่มบ่นขึ้น

“นั่นนะสิ รอบๆ ก็มีแต่หญ้ากับหญ้า สงสัยคืนนี้ไม่มีที่จะนอนต้องนอนบนรถ” แคททอรีนพูดพร้อมมองไปรอบๆ

ตอนนี้ทุกคน อยู่บนถนน ที่รอบๆทั้ง 2 ข้าง เป็นหญ้าสูง แต่ไม่มาก แสงไฟมีประปราย เนื่องจากออกจากเขตตัวเมืองแล้ว จึงไม่ค่อยมีรถผ่านมาทางนี้เท่าไหร่นัก แต่โชคก็ยังไม่ร้ายขนาดนั้น เมื่อมีรถผ่านมา คันหนึ่ง ทุกคนจึงช่วยกันโบก

“เกิดอะไรขึ้นจ๊ะเด็ก” เสียงคนขับรถที่จอดแล้วเปิดกระจกพูดกับทั้ง 8 คน ซึ่งเป็นชายวัยหนุ่มอายุราวๆ 40 ได้

“อ่า ขอโทษทีนะครับ คือรถเราสตาร์ทไม่ติดอะครับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แล้วจากตรงนี้ก็ไม่น่าจะมีที่ให้
เราพักด้วยอะครับ” ปีเตอร์พูด

“อืมๆ ไหนขอน้าเชคหน่อย” ชายหนุ่มคนนั้นพูดพร้อมเปิดประตูลงมา

“แบตเตอร์รี่หมดนิ” ขายคนนั้นพูด พร้อมกับเดินไปหลังรถกระบะของเขา แล้วเอาสายแบตเตอรี่มาพ่วงเข้ากับรถเขา

เขาจ่ายไฟให้ ไม่มาก แต่เขาก็บอกว่า ข้างหน้าจะมีเมืองอยู่ทางขวา เอาเข้าไปซ่อมต่อที่นั่นละกัน

ทั้ง 8 คนขึ้นรถ และไปต่อ ระหว่างทางมีป้ายบอกทางเข้าเมืองชี้ไปทางซ้าย เจสันจึงเลี้ยวเข้าไป

“เดี๋ยวๆๆ คุณน้าคนเมื่อกี้บอกว่า เมืองให้เลี้ยวไปทางขวานิ” เจสซี่พูดขึ้น

“เค้าอาจจะจำผิดมั้ง ป้ายมันชี้มาทางนี้ชัดๆนิหน่า” เจสันพูด ทุกๆคน ก็ไม่ได้คิดอะไร

แต่ยิ่งขับเข้ามาก็ยิ่งลึกมาก จนทุกคนเริ่มคิดว่าไม่ใช่ทางนี้ แต่ในที่สุดก็ถึงตัวเมือง ซึ่งไม่ใหญ่มาก เป็นเมืองเล็กๆ แต่ก็มีแสงสว่างมากขึ้น จนรู้ว่าเป็นตัวเมือง

“เมืองไม่ใหญ่มากเนอะ ดูไม่ค่อยเจริญเท่าไหร่” ไดอะน่าพูดพร้อมมองไปรอบๆ

“อืม ที่บ้านหลังแรกเขียนว่า เริ่มต้นที่นี่ หมายความว่าไงอะ” แวนมองออกไปแล้วเห็นจึงพูดขึ้นมา

“คงเป็นเขตเริ่มต้นของเขตเมืองแหละมั้ง” แคททอรีนพูด เพื่อตอบให้ผ่านๆไป

เมื่อขับเข้ามาสักพัก เจสันเห็นอู่รถ จึงขับรถเข้าไปในอู่

“โทษทีนะครับ เอารถมาซ่อมครับ เหมือนแบตจะหมดครับ” เจสันบอกกับช่าง

“อืมๆ เดี๋ยวดูให้นะครับ กรุณารอที่หน้าร้านก่อน” ช่างตะโกนออกมาจากหลังร้าน

“งั้นชั้นไปหาซื้ออะไรกินก่อนนะหิว ตรงนั้นมีมาร์ทเล็กๆ อยู่นะ” แคททอรีนพูด พร้อมเดินไปซื้อของกับเมย์และไดอะน่า

“เวรกำ นี่วันหยุดเที่ยวทะลหวังว่าคงไม่มาจมปรักอยู่ที่นี่หรอกนะ” เจสซี่พูด

“ไม่หรอกน่า เดี๋ยวรถซ่อมเสร็จก็ใช้ได้แล้ว” คารอสพูด

ไดอะน่า แคททอรีน และเมย์เดินมาถึงมาร์ท ก็เข้าไปซื้อของ แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ เมื่อไดอะน่าเดินไปที่
มุมหนังสือ ก็หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาดู เป็นของเมื่อ 10 ปีที่แล้ว

“เอ๊ะ แคทเทอรีน ดูนี่สิ” ไดอะน่าพูด พร้อมยื่นหนังสือพิมพ์ให้แคททอรีนดู

“หนังสือพิมพ์เกือบทุกฉบับเลย เป็นของที่ผ่านมาแล้วหมดเลย แถมตั้ง 10 ปีเลยนะ” ไดอะน่าพูด

“อืมจริงๆ ด้วย ทุกฉบับเลยแหละ เอ๊ะ เค้าอาจจะต้องการขายของเก่าของเมืองหรือเปล่า เมืองก็ดูไม่ใหม่มากนะ” แคททอรีนพูดพร้อมกับหยิบยิตยสารข้างๆขึ้นมาดู

“เห็นมั้ย นิตยสาร กับหนังสืออื่นๆ ก็เป็นของเก่าหมดเลย เค้าอาจจะขายเป็นเหมือนกิฟช็อบ ให้เอา
ของกลับไปเป็นที่ละลึกแหละมั้ง” แคททอรีนพูด

ทุกคนต่างไม่คิดอะไรมาก เมื่อซื้อของเสร็จ ก็เดินออกมาจากมาร์ทและกลับไปที่อู่ซ่อมรถ

“เป็นไงเปลี่ยนแบตเสร็จหรือยัง” แคททอรีนพูดขึ้นเมื่อเดินกลับมาถึง พร้อมมองไปเห็นสีหน้าเบื่อโลกของเจสซี่

“เห้อ มันไม่ใช่แค่แบตหมด แต่ว่าตัวเครื่องมันเสียนิดหน่อยอะ กว่าจะซ่อมเสร็จก็พรุ่งนี้เลยอะ” คารอสพูด

“เอาน่า อย่างน้อยเราก็ได้มาพักที่เมืองที่เราไม่รู้จักไง ท้าทายดี” แวนพูดแซวขึ้นมา

“มันไม่ตลกเลยนะ นี่ชั้นมาเที่ยวนะ ไม่ได้มาผจญภัย” เจสซี่พูด

“แล้วทีนี้เราจะเอาไงละ พักที่นี่คืนนึงหรือไง” ไดอะน่าพูด เพราะต้องการรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป

“คงต้องเป็นอย่างงั้น ลองหาโรงแรมแถวๆนี้พักละ คิดซะว่ามาพักก่อนไปลุยจริงพรุ่งนี้ละกัน” คารอสพูด

“พักก่อนลุยจริงพรุ่งนี้ ชิส์ มองโลกแง่ดีกันก็ดีอยู่นะ แต่ขอโรงแรมดีๆหน่อยละกัน” เจสซี่พูดแนวประชด

จากนั้นทุกคนก็ออกหาโรงแรม ถามคนแถวนั้น แต่ในระหว่างนั้น แคทเทอรีน ที่สะพายกระเป๋าข้าง อยู่ๆ 
ก็มีชายคนหนึ่ง วิ่งมาแล้วขโมยกระเป๋าเธอไปต่อหน้าต่อตา

“เห้ ช่วยด้วย โจร โจรปล้น มันเอากระเป๋าชั้นไปแล้ว” แคททอรีนร้องขึ้น

เจสัน แวน และคารอส รีบวิ่งตามโจรนั่นไป ปีเตอร์กับผู้หญิงอีก 4 คน ยืนรออยู่บริเวรนั้น

“ชั้นโทรแจ้งตำรวจก่อน” เจสซี่รีบหยิมมือถือขึ้นมา

“ไม่ต้องละ ดูนั่น” ไดอะน่าพูด พร้อมกับชี้ไปข้างหน้าไม่ไกลนัก ซึ่งเป็นป้อมตำรวจ

ทั้ง 5 คนรีบวิ่งไปที่สถานีตำรวจทันที เมื่อถึงสถานี ก็แจ้งความผู้ร้ายชิงทรัพย์ จนตำรวจทำเรื่องเสร็จ 
และมีตำรวจบางส่วนออกตามจับ

“ที่นี่แปลกๆเนอะ” ไดอะน่าพูด

“ดูสิ ไม่มีคอมพิวเตอร์ ยังเก็บเอกสารกันเป็นห้องๆ กันอยู่เลย” ไดอะน่าพูดต่อ

“แหม มันอาจจะยังเป็นเขตเมืองที่ยังไม่เจริญก็ได้ ดูแล้วก็ไม่น่าจะมีเน็ตนะ” เมย์พูด

ทั้ง 5 คนลงมาจากสถานี ก็เจอกับ เจสัน คารอส และแวน

“เป็นไงบ้าง ตามทันมั้ย” แคททอรีนถาม

“ไม่อะ มันวิ่งเข้าไปในซอย แล้วจู่ๆ ก็หายไป สงสัยมันจะรู้ทางหนีทีไล่ดีอะ แต่เมืองเล็กๆอย่างนี้ไม่น่าจะ
หาตัวยากนะ” คารอสพูด

“เรื่องกระเป๋าชั้น ช่างมันก่อนเถอะ ดีที่ของสำคัญก็ไม่ได้อยู่ในนั้น เรารีบหาที่พักเถอะ” แคททอรีนพูด

ทั้ง 8 คนเดินไปเจอโรงแรมหนึ่ง สภาพไม่แย่นัก เป็นโรงแรมเล็กๆ เท่าตึกแถว 2 ห้อง 6 ชั้น แต่ลึกพอ
สมควร เมื่อเดินเข้าไป ก็ทำการเชคอินที่เค้าเตอร์ด้านหน้า แคททอรีนจึงเข้าไปติดต่อกับเคาเตอร์ 
แล้วกลับมาบอกทุกคนว่า

“ที่นี่เค้ามี 6 ชั้น แต่ละชั้นมีแค่ 4 ห้อง เอง ห้องนึงมันอยู่ได้แค่ประมาณ 2 คนเองอะ ห้องมันเล็ก ไม่ใหญ่” แคททอรีนบอก

“งั้นเอาสัก 3 ห้องมั้ย ผู้หญิง 2 ชาย 1 เป็น 2 ห้อง และผู้ชาย 2 อีก 1 ห้อง ยังไงที่ที่เราไม่รู้จักอย่างนี้ น่าจะมีผู้ชายอยู่ในห้องบ้างนะ” ปีเตอร์บอก

“แหม อยากจะนอนห้องเดียวกับผู้หญิงหรือเปล่า” เจสซี่แซวขึ้นมา

“เห้ ป่าวนา งั้นชั้นนอนห้องผู้ชาย 2 คนก็ได้ ฉันก็แค่กลัวอันตรายของพวกผู้หญิงแค่นั้นเอง” ปีเตอร์รีบพูดปัด

“เอาเถอะๆ เพื่อนกันจะไปคิดมากทำไม งั้นเอาตามนั้นละกัน จะได้รีบๆนอนด้วย วันนี้ชั้นเหนื่อยมามาก
ละ” แคททอรีนพูด

ทั้ง 8 คนเลยทำการเชคอิน โดย แคททอรีนอยู่กับเมย์และแวน ห้อง 502 เจสซี่อยู่กับไดอะน่าและเจ
สัน ห้อง 503 ปีเตอร์อยู่กับคารอส ห้อง 504 ส่วนห้อง 501 ไม่ว่างมีผู้เช่าแล้ว และเป็นทางผ่าน
ลงบันไดอยู่ตรงข้ามกับห้อง 503

“อะ กุญแจ รีบนอนเอาแรง แล้วพรุ่งนี้ จะได้เที่ยวสนุกๆ” แคททอรีนพูดขึ้นพร้อมกับ เดินชึ้นบันไดไป
พร้อมกับเพื่อนร่วมห้องอีก 2 คน

เมื่อทั้ง 3 คนเข้าไปในห้อง พบว่าด้านขวาเป็นห้องน้ำและสวิทไฟก็อยู่ที่ผนังข้างๆนั้น ในห้องเล็กมีเตียง และโต๊ะเครื่องแป้งอยู่ 1 ตัวที่ข้างๆเตียง ด้านตรงข้ามเป็นหน้าต่างสามารถมองออกไปข้างนอกได้ โดย
เห็นเป็นตัวถนน หรือหน้าโรงแรม

“งั้นชั้นขออาบน้ำ เตรียมเข้านอนก่อนเลยนะ ไม่ไหว โทษทีนะแวน ช่วยไปอยู่กับห้องผู้ชาย 2 คนก่อน
นะ” แคททอรีนพูด

จากนั้นแวนก็ออกไปอยู่ห้อง 504

20:12 PM At Hotel

ที่ห้อง 503

“เห้อ หวังว่าพรุ่งนี้เราจะได้ออกจากเมืองเล็กๆนี่ซะทีเถิด วันหยุดนะวันหยุด อย่าลืมซะสิ” เจสซี่บ่นพึมพำ
ขึ้น

“เอาน่า ใครจะไปรู้ว่ารถมันจะมาเสียกลางทางอย่างนี้” เจสันตอบเสียงพึมพำนั้น

“อาบนอนดีกว่านะ อย่าคิดมากเลย” ไดอะน่าพูดขึ้นมา

ที่ห้อง 504

“เห้ ปีเตอร์ นายคิดว่าที่นี่แปลกๆมะ” คารอสพูด

“ทำไมอะ” ปีเตอร์ตอบ

“ดูสิ ไม่มีใครออกมาเดินเลย ตอนที่เราเดินหาโรงแรม แทบไม่เห็นใครเลย นอกจากโจรนั่น” คารอสพูด

“ก็นี้มันเมืองเล็กๆ นิ คนก็อาจจะน้อย กลางคืนก็อาจจะอันตรายคนเลยไม่ออกมาเดินไง” ปีเตอร์บอก

“แต่มันก็ไม่น่าจะน้อยขนาดนี้นะ มันแปลกๆ ชอบกล” คารอสพูด